عکسهای رهبری
عن محمد بن مسلم عن ابی عبدالله (ع) قال:قلت له: إذا أخرجنا إلی أبیک أفلسنا فی حج؟
قال:بلی یلزمک حسن الصحابة لمن یصحبک ویلزمک قلة الکلام إلا بخیر ویلزمک کثرة ذکر الله ویلزمک نظافة الثیاب و یلزمک الغسل قبل أن تأتی الحائر و یلزمک الخشوع وکثرة الصلاة و الصلاة علی محمد و آل محمد ویلزمک التوفیر لأخذ ما لیس لک و یلزمک أن تغض بصرک و یلزمک أن تعود إلی أهل الحاجة من إخوانک إذا رأیت منقطعا و المواساة.
ویلزمک التقیة التی قوام دینک بها و الورع عما نهیت عنه والخصومة و کثرة الإیمان
فإذا فعلت ذلک ثم حجک و عمرتک و استوجب من الذی طلبت ما عنده بنفقتک و اغترابک عن أهلک و رغبتک فیما رغبت أن تنصرف بالمغفرة والرحمة والرضوان
محمد بن مسلم میگوید:خدمت امام صادق (ع) عرض کردم: هرگاه به زیارت پدر بزرگوارتان امام حسین (ع) شرفیاب میشویم، آیا به همان شیوه و آدابی که به حج مشرف میشویم، باشیم؟؟
حضرت فرمود: آری!!! بر تو لازم است با همسفران و همراهانت خوش رفتار باشی،مواظب زبان خود باش،سخن مگو مگر به خیر و نیکی، زیاد ذکر بگو و به یاد خدا باش،جامه ها و لباسهایت را پاکیزه و نظیف نگه دار،پیش از آنکه به زیارت مشرف شوی غسل کن ..لازم است فروتن و خاشع بوده و زیاد نماز بخوانی وبر محمد و آل محمد صلوات بفرستی، و آنچه از آن تو نیست،دست باز دار، چشم خویش را از نامحرمان فروبند، وقتی برادر دینی خود را نیازمند دیدی و مشاهده کردی که به خاطر نداشتن هزینه از ادامه راه باز مانده، به کمک و یاریش بشتاب!! رعایت تقیه در اموری که دین تو به آن قائم است…از هرچه که مورد نهی قرار گرفته،پرهیز کن واز کینه توزی و سوگند زیاد ونیز از کشمکش و جدالی که توأم با سوگند باشد اجتناب کن!!!
هرگاه به این نکات سازنده توجه نموده و با تمام وجود عمل کردی،حج و عمره ات کامل و صحیح می باشد وبه واسطه هزینه هائی که پرداختی و از آنچه تمایل داشتی خود داری کردی،مدتی از اهل و عیار خود دور بودی،اینک شایستگی آن را پیدا کردی که از این سفر سراسر معنوی و روحانی( در حالی که مغفرت و رحمت و خشنودی خدای سبحان را کسب کردی) به وطن خویش بازگردی!!
کامل الزیارات ص459
سدیر نقل کرده که میگوید:
امام صادق (ع) فرمود:ای سدیر! آیا هر روز قبر امام حسین(ع) را زیارت می کنی؟
عرض کردم:خیر
فرمود:چقدر جفا {وبی وفائی} می کنی؟!
آنگاه فرمود:آیا در هر هفته،یک بار به زیارت مشرف میشوی؟
عرض کردم:خیر
فرمود:در ماه چطور؟
عرض کردم :خیر
فرمود: در هر سال چطور؟
عرض کردم: آری
آنگاه فرمود: ای سدیر! چقدر به امام حسین (ع) بی وفائی و جفا میکنید! مگر نمیدانی که خداوند هزار فرشته دارد که همه آنها با حالتی ژولیده و غبار آلود پیرامون قبر مطهر مطهر حضرت سید الشهداء طواف میکنند و در شهادت آن بزرگوار به سوگ نشسته و مرثیه میخوانند و{هرگز} از زیارت قبر امام حسین(ع) احساس خستگی و سستی نمیکنند و ثواب زیارت خود را به زائران آن حضرت هدیه میکنند!
کامل الزیارات ابن قولویه قمی ص 946
وقتی با راهپیمائی اربعین دشمن عقب نشینی میکند!!!!
به متوکل عباسی خبر دادند که جمع زیادی از اطراف به زیارت قبر امام حسین(ع) میروند.او یکی از سرداران سپاه خویش را با انبوهی از سپاهیان به آن منطقه روانه کرد تا آثار قبر رامحو ومردم را از زیارت بازدارند.چون به کربلا رسیدندمردم شورش کرده علیه آنها به مقابله برخاستند..
آن سردار ماجرا را به متوکل مکتوب کرد.متوکل در پاسخ نوشت:فعلا به کوفه برو و چنین وانمود کن که از طرف من جهت رسیدگی به امور مردم آن سامان مأموریت داری تا در آینده اوضاع را بررسی کنیم..(این یعنی فرار وعقب نشینی دشمن)
کامل الزیارات ص872
آمریکا،اسرائیل،داعش و دشمنان تشیع بدانید!!!!!! ما تا کربلا رهسپاریم تا شما را از سرزمینهای اشغالی سوریه،لبنان،عراق و….بیرون کنیم!!!!!!!!
پس فرار را بر قرار ترجیح بدهید!!!!!!!
تاریخ نویسان درباره امام حسن مجتبی (ع) فضایل و مناقبی را ذکر کردند که برخی از آنها چنین است:
1. نام گذاری امام حسن از سوی خداوند
جابر بن عبدالله می گوید: هنگامی که حضرت زهرا امام حسن (ع) را به دنیا آورد، به امام علی (ع) گفت: برایش نام انتخاب کن. علی (ع) فرمود: من در نام گذاری این فرزند بر پیامبر (ص) پیش نمی گیرم. قنداقۀ امام حسن را خدمت رسول الله (ص) آوردند و گفتند، یا رسول الله، برایش نام انتخاب کن. پیامبر فرمود: در این نام گذاری بر خدای متعال سبقت نمی گیرم. پس خدای متعال به جبرئیل وحی فرستاد که محمد (ص) صاحب فرزند شد، به جانب وی برو، تبریک بگو، و به او بگو که علی نسبت به تو مثل هارون است نسبت به موسی، پس نام فرزند هارون را بر وی بگذار. جبرئیل بر پیامبر (ص) فرود آمد، تولد فرزند را از جانب خداوند بر وی تبریک گفت و گفت: خدای متعال فرمود: نام مولود فاطمه را به اسم پسر هارون نام گذاری کن. پیامبر فرمود: نام پسر هارون چیست؟ جبرئیل گفت: شبر.
پیامبر (ص) فرمود: زبان ما عربی است! پس جبرئیل در جواب گفت: او را حسن نام بگذار و پیامبر نام حسن را برایش برگزید.[1)
2. امام حسن (ع) سرور جوانان بهشت
جابر از پیامبر (ص) نقل می کند: هر کس خواست سرور جوانان بهشت را ببیند، پس به چهره حسن بن علی (ع) نگاه کند.(2)
3. هیبت و ابهت امام حسن (ع) هیبت رسول خدا (ص)
ابن علی رافعی از پدرش، از جده اش زینب دختر ابی رافع، نقل می کند: حضرت فاطمه با دو پسرش حسن و حسین (ع) خدمت رسول الله (ص) رسید … و فرمود: این دو پسرانت هستند، پس چیزی به ارث و یادگار آن دو را بیاموز، پیامبر (ص) چنین دربارۀ آنها فرمود: “حسن هیبت و ابهت مرا دارد، و اما حسین دارای جود و بخشش و شجاعت من است". مؤید این روایت، روایتی است که محمد بن اسحاق نقل کرده است. کسی در شرافت بعد از رسول خدا (ص) به حسن بن علی (ع) نرسیده است. وی می گوید من در مسیر مکه خود شاهد بودم که امام حسن (ع) از مرکبش پایین آمد و پیاده می رفت از همراهانش کسی نماند، مگر این که او نیز از مرکبش پیاده شد، حتی سعد بن ابی وقاص هم پیاده شد و در کنار حضرت راه می رفت.(3)
4. امام مجتبی (ع) شبیه ترین مردم به رسول خدا (ص)
از انس بن مالک نقل شده است که کسی در شباهت به رسول الله (ص) مانند حسن بن علی (ع) نبود.(4)
5. شدیدترین ابراز محبت های رسول خدا (ص) نسبت به امام مجتبی (ع)
در کتاب صحیح مسلم روایتی است که پیامبر (ص) دربارۀ امام حسن می فرماید: “من حسن را دوست می دارم، خدایا تو نیز او را و هر کسی که او را دوست می دارد، دوست بدار".[5]
در روایتی دیگر از براء بن عازب آمده است، من دیدم که حسن بر دوش رسول الله (ص) بود، در حالی که می فرمود: “خدایا من او (حسن) را دوست می دارم، تو نیز او را دوست بدار".[6]
6. زهد و عبادت امام حسن (ع)
در کتاب امالی آمده است: امام مجتبی عابدترین، زاهدترین و با فضیلت ترین مردم زمانش بود و زمانی که عازم حج می شد، با پای پیاده می رفت و گاهی هم پا برهنه، امام حسن (ع) زمانی که یاد مرگ می کرد می گریست و هنگامی که به یاد قبر و قیامت می افتاد، اشک از چشمانش سرازیر می شد.[7]
7. بذل و بخشش در راه خدا
امام مجتبی اهل جود و بخشش بود و در میان مردم به این خصلت معروف بود. روایات فراوان در این باره آمده است. علامه مجلسی صاحب کتاب بحار الانوار از حلیة الاولیاء نقل می کند: امام حسن (ع) دو بار تمام زندگی اش را در راه خدا بین مستمندان تقسیم کرد.[8]
8. تواضع و محبت نسبت به فقرا
ابن شهر آشوب در کتاب الفنون از احمد مؤدب و کتاب نزهة الابصار از ابن مهدی نقل می کند: امام حسن (ع) در حال گذر از جایی بود، دید عده ای از فقرا بر زمین نشسته اند و مقداری نانِ خشکِ خورد شده در سفرۀ آنها است و مشغول خوردن هستند، از حضرت دعوت کردند از آن نان خشک میل کند، حضرت از مرکب پیاده شد در کنارشان نشست و از آن نان میل کرد، به برکت وجود امام نان آن قدر زیاد شد که همه از آن خوردند و سیر شدند، پس از غذا امام مجتبی (ع) از آنها دعوت کرد و در منزل خود از آنان پذیرایی نمود و … .[9]
مشابه این گونه روایات و ده ها آیۀ قرآن که درباره فضایل و مناقب اهل بیت و امام مجتبی وارد شده، فراون است[10} و به همین مقدار درباره آن حضرت اکتفا می کنیم. درباره فضیلت و شخصیت امام حسن (ع) همین مقدار بس که آن حضرت از اهل بیت (ع) است، کسانی که خداوند پلیدی را از آنان دور کرده و آنان را پاک و مطهر گردانید،[11] و از کسانی است که رسول خدا (ص) به اتفاق آنان با نصارای نجران مباهله کرد.[12]
1) إعلام الوری، ج 1، ص 211- 212.
[2] إعلام الوری، ج 1، ص 211.
[3] إعلام الوری، ج1 ، ص 212.
[4] بحارالأنوار، ج 43، ص 338
[5] بحارالأنوار، ج 37، ص 74.
[6] همان.
[7] امالی، شیخ صدوق، ص 179.
[8] بحارالأنوار، ج 43، ص 340.
[9] ابن شهر آشوب، المناقب، ج 4، ص 24.
[10] فضائل الخمسة من الصحاح الستة، فیروز آبادی.
[11] تفسیر آیۀ تطهیر در تفاسیر المیزان، نمونه و…
[12] تفسیر آیۀ تطهیر ؛ و کتاب های پیرامون مباهله.