سیره های زیارتی حرم حضرت معصومه (س) در زندگانی علما

علامه طباطبایی(ره):

یکی از سیره های زیارتی علامه طباطبایی رحمه الله زیارت قبر حضرت معصومه(س) بود. از شهید مطهری پرسیدند که: دلیلِ این همه تجلیل شما از علامه طباطبایی رحمه الله برای چیست و چرا هر وقت اسم او را می آورید، می گویید: روحی فداه (روح من فدای او باد)؟
آن مرحوم در پاسخ فرمود: من فیلسوف و عارف، بسیار دیده ام و احترام من به ایشان به خاطر فیلسوف بودن ایشان نیست، بلکه از این جهت است که او عاشق و دل باخته اهل بیت علیهم السلام است. علامه طباطبایی در ماه رمضان، روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت معصومه علیها السلام افطار می کرد، ابتدا پیاده به حرم مطهر، مشرف می شد، ضریح مقدس را می بوسید، سپس به خانه می رفت و غذا میل می کرد. این ویژگی اوست که مرا به شدت شیفته ایشان نموده است. (شمس، 1385: 613)

آیت الله بهجت(ره)
فرزند آیت الله بهجت درباره اهتمام ایشان به زیارت حرم حضرت معصومه علیها السلام می گوید: ایشان از وقتی که به قم مشرف شدند، یعنی از حدود سال های 1335، هر روز حرم می رفت حتی وقتی منزلشان از حرم دور بود، از آنجا ایشان می آمد برای حرم و درس. ایشان به زیارت حرم حضرت معصومه علیها السلام مقید بود، و بیشتر از یک ساعت و نیم در حرم حضرت معصومه به سر می برد، و زیارت جامعه و زیارت امین الله ـ این زیارت های مأثوره ـ را می خواند. (فصل نامه فرهنگ زیارت، 1390: ش 7: 64)
آیت الله العظمی بروجردی(ره)
روزی جمعی از علما در محضر آیت الله بروجردی بودند که دو نفر از فرستادگان پادشاه عربستان به خدمت ایشان رسیدند و هدایایی به همراه داشتند که میان آنها قطعه ای از پرده خانه خدا بود. ایشان از میان هدایا، پرده کعبه را برداشت و به چشم کشید و فرمود: «بقیه را برگردانید.» آنان گفتند: «پادشاه عربستان، وقت ملاقات می خواهد.» فرمود: «فعلاً وقت ملاقات ندارم.» علمای اطراف به آیت الله بروجردی گفتند: «آقا! خوب بود وقت ملاقات می دادید. چرا که چه بسا اگر چنین اجازه ای بدهید، موجب شود که قبور چهار امام که غریبانه در قبرستان بقیع جای دارند، تبدیل به بارگاه شود.» آیت الله بروجردی در پاسخ فرمود: «علت نپذیرفتن من این است که از عمه ام حضرت معصومه علیها السلام خجالت کشیدم؛ چرا که او وقتی در این شهر به دیدنم می آمد، می بایست ابتدا به زیارت عمه ام فاطمه معصومه علیها السلام می رفت. (فصل نامه فرهنگ زیارت، 1390: ش 7: 53)
آیت الله مرعشی نجفی(ره)
آیت الله مرعشی نجفی رحمه الله علیه درباره اهتمام خود به زیارت حرم حضرت معصومه علیها السلام گفته اند: «شصت سال است که هر روز من اولین زائر آن حضرت هستم.» از ایشان نقل است که فرمود: شبِ زمستانی بود که من دچار بی خوابی شده بودم. خواستم به حرم بروم، دیدم بی موقع است؛ آمدم خوابیدم. در عالم خواب دیدم خانمی وارد اتاق شد و به من فرمود: «سید شهاب! بلند شو و به حرم برو؛ عده ای از زوار من در پشت دربِ حرم، دارند از سرما هلاک می شوند؛ برو آنها را نجات بده» من به طرف حرم به راه افتادم. وقتی پشت درب شمالی حرم رسیدم، دیدم در میدان آستانه، عده ای از زوار پاکستانی یا هندی، با لباس های مخصوص خودشان، از شدت سرما می لرزند. درب حرم را زدم؛ حاج آقا حبیب که جزو خدام حرم بود، با اصرار من در را باز کرد و ابتدا من، و آنها پشت سرم وارد حرم شدند». (فصل نامه فرهنگ زیارت، 1390: ش 7: 88)
امام خمینی(ره)
یکی از شاگردان امام خمینی(ره) می گوید:
زمانی که امام در صحن بزرگ حضرت معصومه علیها السلام تدریس می فرمودند، هر روز بعد از درس به حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام مشرف می شدند. این برای هر طلبه ممکن نبود. حتی من سراغ ندارم که مراجع بزرگ هم، هر روز به زیارت حضرت معصومه علیها السلام مشرف شوند.
امام تا وقتی که در قم بودند، به طور مرتب هر روز پس از درس صبح و گاهی هم پس از درس عصر، به حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام مشرف می شدند. (رجائی، 1385: 24 و 25)
آیت الله جوادی آملی
آیت الله العظمی جوادی آملی درباره شخصیت بزرگوار حضرت فاطمه معصومه می فرمایند: امام هشتم علیه السلام در تجلیل از خواهرش ـ حضرت معصومه علیها السلام ـ مستقیماً دخالت کرده و زیارت مأثور برای او دارد. فرمود خواهرم را زیارت کنید. تمام این برکات 1200 ساله ای که از این بانو به امت اسلامی رسیده، به خاطر وجود قبر او در این شهر است و نشانگر آن است که حیات و ممات اینها یکسان است. به زیارت این بزرگوار بسنده کردن، حداقلِ آن است. اینها به علوم زیادی اِشراف دارند و خیلی چیزها یاد می دهند، خیلی مشکل هم حل می کنند. کرامت واقعی آنها در این نیست که چهار تا مریض را شفا می دهند، یا مشکل مالی کسی را برطرف می کنند، کرامت واقعی آن حضرت در این است که بیابانی خشک و غریب، به برکت وجود او می شود، چیزی همانند حوزه کهن سال نجف. (همان: 142)
علامه حسن زاده آملی(ره)
آیت‌الله حسن رمضانی می‌گفت: چندین سال قبل، دانشگاه قم برای تجلیل از مقام حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها گردهمایی تشکیل دادند و از من خواستند که واسطه شوم و حضرت استاد علامه حسن زاده آملی را برای این مجمع دعوت کنم.
معمولا حضرت استاد به خاطر کسالت و اشتغالات فراوانشان این دعوت‌ها را قبول نمی‌‌کردند، اما وقتی این مساله را مطرح کردم با کمال صفا و صمیمیت و تمام وجود، سریعا قبول کردند.
حتی به مسئولین آنجا تماسی نگرفتیم که وسیله‌ای برای حضور استاد در مراسم بفرستند. خود ایشان به محل جلسه تشریف آوردند و به محض حضور در مجلس، جلسه منقلب شد و قرار نبود ایشان سخنی بگویند، اما اصرار مسئولین و دیگران ایشان را به حرف آورد و جمله‌ای که با تمام وجود فرمودند و ابراز کردند و همه را منقلب کرد این بود: «اگر برای من ممکن بود و مواجه با مشکل نمی‌‌‌شدم برای تجلیل از شخصیتی مانند فاطمه معصومه سلام الله علیها این مسیر را سینه‌خیز می‌‌آمدم!»
همچنین علامه می‌فرمود: «ما امام‌زاده زیاد داریم و خود موسی بن جعفر علیهماالسلام فرزندان زیادی داشتند، اما کدام یک از ایشان مانند فاطمه معصومه (س) درخشید و منشأ خیرات و برکات شد و باید یک مقام ثبوتی باشد که این مقام اثبات رقم خورده باشد و ای کاش من می‌‌توانستم در این مسیر این‌طور به محضر شما تشرف پیدا کنم.»/