با پای دل
امشب دلم حال و سوز گریه دارد. امواج ناله در سینه‌ام جمع شده است.
روح مناجاتم دختری یاس کبود است؛ رقیه‌ای که با پای آبله‌دارش، پای دلم را به ویرانه‌ای از دیار عاشقان و دلداگان می‌برد.
مرغ دلم پر می‌گیرد، آرام در کنار بابای غریبش جان می‌گیرد. برایم از طشت زر می‌گوید، از همه‌ی امیدش راس المقطوع، از شیبُ الخضیب و خدُ التریب.
جسم بی‌جانش روی خاک دیوار آرام آرام سر می‌گذارد. آخر یتیم است و بابا ندارد. خودش برگ گلی است هم‌یار محسن اطهر و یا همراه علی اصغر. باب‌الحوائج است و قبله‌ی حاجات.
السلام علیک ایتها الشهیده المظلومه، یا رقیه یا بنت ابی عبدالله.
✍🏻مریم قپانوری
#به_قلم_خودم

محبوب و خواستنی
دل و قلب انسان ورودی دارد. چشم، گوش وذهن انسان ورودی دل انسان است. چشم‌های ما عکس می‌گیرد، بعد وارد دل و قلب وجان ما‌ می‌شود.چیزی که به قلب رسوخ می‌کند،در آن‌جا محبوب شده و خواستنی می‌شود.
یادم می‌آید قبل از جنگ دوازده‌روزه، هرزمانی که داستان‌های گوگل را زیر و رو می‌کردم، خاطراتی از شاه ملعون و همسرش فرح در بین آن‌ها خودنمایی می‌کرد. آخرین آن‌ها پوشیدن لباس احرام و حاجی شدن شاه بود.
تا این‌که جنگ شد و حکمت آن‌همه استوری در گوگل را بیشتر فهمیدم. براندازان و پهلوی‌خواهانی که از چشم و گوش مردم برای نفوذ در قلب آن‌ها کمک می گرفتند تا دیگران را با مقاصد شوم و شیطانی خود همراه کنند.
دوستان عزیزم! بیایید آنقدر از مظلومیت و رنج و درد مردم مظلوم غزه بنویسیم و نشر بدهیم تا قلب‌های خفته‌ی همه ملت‌ها را بیدار کنیم.
به امید آن‌روز‌.
قرآن کریم در سوره اسرا میفرماید:"إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا
گوش و چشم و دل [که ابزار علم و شناخت واقعی اند] موردِ بازخواست اند.
✍🏻مریم قپانوری
#به_قلم_خودم
#طلبه_نوشت

آدم باش
دیشب وضو گرفتم. می‌خواستم نماز بخوانم که خانم همسایه در را کوبید. در را که باز کردم‌، کبری خانم با ناراحتی از دعوای غروب با زن هتاک و بد دهان محله صحبت می‌کرد. چشمانش پر از اشک می‌شود و می‌گوید: ” دختر سه‌ساله‌ام به خاطر خوردن داروی اشتباهی به کما رفته و در بیمارستان بستری شده است. بعد این زن هتاکِ بددهان از اینکه بچه‌ام به این روز افتاده، ابراز خوشحالی می‌کند. خدارا چه دیدی شاید روزی بچه او به درد من گرفتار شد! چرا باید اینجور رفتاری با من داشته باشد؟! ” قدری کبری خانم را دلداری دادم و گفتم: “این خیلی ناراحت کننده است که به خاطر بیماری بچه‌ات طعنه بشنوی، مگر آن بچه چه گناهی کرده است؟”
او همچنان از ناراحتی‌اش صحبت می‌کند، از اینکه بچه‌اش با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند و دیگران بی‌تفاوت او را مذمت می‌کنند گله می‌کند، از اینکه کسی در این دعوا او را همراهی نکرده، از اینکه کسی به زن هتاک، تلنگر و نهیبی نزده است و….
در این میان، مرغ خیالم رو به سمت کودکانی پرواز می‌کند که این روزها از گرسنگی و درد و رنج،زیر دود و صدای وحشتناک جنگنده‌ها در بیمارستان‌ها بستری هستند به گناه و جرمی که انجام نداده‌اند. یک عده، در گوشه ای از این جهان، چشمانشان را روی همه این جنایت‌ها بسته‌اند و درکی از این همه مصیبت و رنج ندارند. گروهی دیگر فقط این حوادث را نقل می‌کنند، عده‌ای نه تنها رنج و غم‌های آن‌ها را درک نمی‌کنند، زبان به طعنه و هتاکی هم می‌گشایند. شاید امام رضا (ع) این روزها را دیده بودند که فرمودند: “اگر کسى در مشرق زمین مرتکب قتلى شود و شخص دیگرى در مغرب زمین راضى به آن قتل باشد در پیشگاه خداوند شریک قاتل محسوب مى‌‏شود.
تفسیر تسنیم،سوره انعام آیه 164
✍🏻مریم قپانوری
#به #به_قلم_خودم
#طلبه_نوشت

باغ‌ وحش
امروز در خبرگزاری‌ها خواندم که آقای ترامپ گفته است: “درصورت لزوم تجاوز به تاسیسات هسته‌ای ایران را تکرار می‌کند".
راستش را بخواهید این جمله ترامپ من را یاد یک خاطره‌ای انداخت.
آخرین باری که همراه همکارانم به باغ‌وحش رفته بودیم را خوب به یاد دارم. وقتی که نزدیک قفس شیر شدیم، سلطان جنگل با آن همه هیبت و شکوه و شجاعتش آرام و بی‌صدا، وسط باغ وحش در قفسش خوابیده بود و گاهی نعره‌هایی هرچند کوتاه سر می‌داد.آنقدر هیبت داشت که احدی در کنار قفسش جرات ماندن نداشت. چند قدمی آن طرف‌تر جمعیت زیادی جمع شده بودند و گاهی کف و سوت می‌زدند و می‌خندیدند. خوب که نزدیک‌تر شدم،دیدم قفس دوتامیمون است. راست گفته‌اند که میمون هرچه زشت‌تر بازی‌اش بیشتر.
میمون اما از خودش ادا در می‌آورد گاهی سر و صدا می‌کند،گاهی می‌خورد و پُشتک می‌زند و جمعیتی که با هر حرکتش یک عکس العمل نشان می‌دهند. همه و حتی خود میمون،خوب می‌دانند که این حیوان فقط یک میمون است درصورت لزوم می‌تواند خوراک یک شام همان شیر باشد.
ترامپ هم هرچند یک‌بار مثل همان میمون برای اسراییل و هم پیمانانش دُمی تکان می‌دهد، می‌رقصد و ادا در می آورد تا خودنمایی کند؛ غافل از آنکه در همین کره‌ی خاکی،کشوری چون ایران مثل همان شیر درنده و سلطان جنگل آرمیده است که همه از هیبت و شجاعتش در تحیّر مانده‌اند. اما او چون میمونی است که برای بازی و سرگرمی اطرافش را گرفته‌اند و ملعبه و مضحکه‌ی خواص و عوام است.
✍🏻مریم قپانوری
#به_قلم_خودم
#طلبه_نوشت

نیمه بیدار
خواب عمیقی روی چشمانم سنگینی می‌کند. صداها کم و بیش به گوشم می‌رسند. صدای کشیده شدن کشوی دراور می‌آید. نیم نگاهی به اطراف می‌کنم و دوباره چشمانم را می‌بندم. این‌بار صدای در کابینت می‌آید. از جایم بلند می‌شوم،در کابینت باز شده و کسی جلوی در نیست. دراز می‌کشم و به چشمانم التماس می‌کنم تا خوابم ببرد.
یک‌ساعت بعد، از خواب بیدار می‌شوم. آن‌ طرف اتاق،دختر‌‌ها ضیافتی دونفره ترتیب داده‌اند. حانیه لباس‌های مجلسی‌ام را پوشیده و با سینی پر از استکان دارد پذیرایی می‌کند،نزدیکشان می‌روم. استکان‌ها از آب و زردچوبه پر شده‌اند. مقداری از آن‌را روی فرش و روفرشی ریخته‌اند. با دیدن فرش ابریشم زرد شده اعصابم به هم می‌ریزد. ناراحتی همه‌ی وجودم را فرا می‌گیرد. پسرم از آشپزخانه بیرون می‌آید،در دستش سُس خوری چینی را می‌بینم؛همان چینی زرینی که با آب طلا آبکاری شده است،آنقدر سبک و قشنگ بود که هیچ وقت دوست نداشتم آن‌را سر سفره برای استفاده کردن بیاورم. اما الان به دوتکه تبدیل شده است.
با دیدن فرش زرد شده و چینی شکسته، خون جلوی چشمانم را می‌گیرد آنقدر عصبانی می‌شوم که دستم را بالا می‌آورم تا کشیده‌ی محکمی بر صورت طفل معصومم بزنم. با دیدن من ،چشمان پسرم پر از اشک و سینه‌اش پر از بغض می‌شود. اما ناگهان به خودم می‌آیم.
این من هستم! همان کسی که ساعتی قبل بچه ها را می‌بوسید و لقمه‌های غذا را در دهانشان می‌گذاشت؟!
دستم را پایین می‌آورم و پسرم را بغل می‌کنم. او هم با همان زبان بی‌زبانی فشارم می‌دهد و با آب دهانش بوسه ای بر صورتم می‌نشاند.
پ.ن:
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلَادُکُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ
و بدانید که اموال و فرزندانتان فقط وسیله آزمایش شماست، وخداست که پاداشی بزرگ نزد اوست. انفال آیه28.
✍🏻مریم قپانوری

#طلبه_نوشت
#به_قلم_خودم