پَرزنان
روضه ها را با شرحی از گل یاس و شعری از احساس خواندم و اما باز نیامدی! اگرچه لایق دیدارت نیستم اما از عمو عباس خواندم ونیامدی!
آقاجان،دلم برای دیدنت بهانه می گیرد،روز جمعه با اشک های دانه دانه، ندبه سرمی دهد،از روزگار هجران خسته شده ام، ذکر لبهایم امن یجیب است.
اگر چه بیمار هستم مولای من! اما طبیبی را نمی خواهم.روزگار غریبی است در میان آشنایان فراوانی هستم اما به دردهای پنهان من، تو آگاهی و من طبیبی جز تورا نمی خواهم.
مرغ دلم پَر زَنان سوی جمکران می آرامد اگر چه کنج دلم غمگین است،یابن الحسن! طنین آهنگ دلنوازت کِی از کعبه بیرون می آید؟!
آقا جان!همه آرزوی من این است که بی دل و بی قرارت بشوم و برای دیدنت همچون ابن مهزیار بشوم!

بارالها عمر و صبرم به سر رسید و قلبم مالامال از غم شد اما او نیامد!
اللهم عجل لولیک الفرج
#روضه_های_حماسی
✍مریم قپانوری

روایت فتح کودکانه
همه دعای کودکانه ما این بود که پدر شبها را زود از سرکاربیاید و ما هم سفره شام را زودتر بیندازیم و از آن طرف با مادر وخانواده به خیابان برویم.
شبهای محرم را در سیر و سلوک کودکانه میگویم.
خیابانها پر میشد از زنها و مردها و دسته های عزاداری. عزای امام حسین(ع) تماشاچی نداشت.زنان با صدای مداحان و روضه خوانان به سینه میزدند و گریه میکردند.
آنچه که چشمها را مجذوب می کرد گوشه ای از صحنه روایت یک مصیبت عظیم بود.
چادرهای زنان و شانه های مردان پر بود از گِلهای خشک شده ای که به نشان عزا و ماتم بر روی پیراهن های مشکی طراحی کرده بودند.
کمی آن طرف تر دسته ای از عزاداران ،دختران و کودکان با لباسهای مخصوص تعزیه بودند که زیر تازیانه های نمادین سرباز لشگر یزید گریه سرمی دادند و روایتگر یک پیروزی خون بر شمشیر بودند.
صدای سِنج و طبل و زنجیر سوز نوحه ها و روضه ها رابیشتر می کرد.
در میان دسته های عزاداری هیاتی بود به نام دوخواهران،هیاتی با جمعیت بالغ بر صد ها نفر در ده هادسته عزاداری و همه هم سینه زن، با آباژورهای پیک نیکی به اندازه یک انسان و پرچم های سفیدی که هرکدام با نقش خونین رنگ یا حسین در دستان پیرمردان و بزرگان دسته می چرخید.
خوب به یاد دارم در هر دسته ، متن نوحه دو دمه با نوای واحد “حسین و بیعت با یزید استغفرالله ” به پایان می رسید.
بله !حسین زمان هم پرچم سفید به دست دارد و اما بیعت با یزیدیان زمان نمیکند.
باید توبه کند هرکس که ندای بیعت و تسلیم با یزیدیان و حرامیان خونخوار جهانی را سرمیدهد.
پ.ن:
هیات دوخواهران در نهاوند منطقه قلعه یزدگرد سوم واقع شده است. همان قلعه ای که از آن دختری به نام شهربانو بزرگ میشودو به همسری امام حسین علیه السلام انتخاب میشود. از بی بی شهربانو امام سجاد علیه السلام متولد میشود.
چه افتخاری از این بالاتر که امام حسین(ع) داماد ما نهاوندی ها و امام سجاد (ع) فرزند ایشان هم محله ای ماهستند.
✍ مریم قپانوری

با کشیدن عبا روی صورت حضرت علی‌اصغر چه کردی با دل ما حسن آقای روح‌الامین …

#روز_هفتم #محرم💔

السلام علی الرضیع الصغیر

چرا دیشب مقام معظم رهبری در مراسم عزاداری بیت شرکت نکردند؟

حجت‌الاسلام سیدکمیل باقرزاده نوشت:

بعد از رحلت حضرت استاد، مرحوم آیت‌الله هاشمی شاهرودی (رضوان الله علیه) فرزند ایشان مصاحبه‌ای با خبرگزاری حوزه کرده بودند و اونجا فرمودند که حضرت آقا دو‌سال قبل از فوت آیت‌الله هاشمی شاهرودی به عیادت ایشون که مریض بودند رفته بودند و به ایشون فرموده بودند: «من همیشه حرف دو گروه رو حتماً و بدون چون و چرا گوش می‌کنم؛ یکی محافظان و دیگری پزشکان. اگر محافظان بگویند فلان جا نباید بروید، من حرفشان را گوش می‌کنم؛ همچنین پزشکان اگر توصیه‌ای کنند یا دارویی تجویز کنند عمل می‌کنم.»

بعد، حضرت آقا به آقای هاشمی شاهرودی توصیه کرده بودند که شما هم حتماً به حرف دکترها گوش کنید. (ظاهرا پزشکان توصیه به عمل کرده بودند و ایشان بنا به نظر بعضی اصحاب طب سنتی زیر بار حرف پزشکان نمی‌رفتند). بعد هم آقازاده آیت‌الله هاشمی شاهرودی اظهار تأسف می‌کردند که پدر بزرگوارشان به توصیه حضرت آقا عمل نکردند و همین سبب توسعه بیماری شد، و نهایتا وقتی عمل کردند که دیگر دیر شده بود متأسفانه.

لذا عدم حضور آقا در مراسم، یک اتفاق نادر و بی‌سابقه و عجیب نیست؛ در واقع التزام ایشان به سیره و سنت همیشگی‌شان است که نظر کارشناسی تیم حفاظت را بر علاقمندی‌های شخصی خودشان مقدم میدارند؛ و درست و حکیمانه هم همین است. تفاوت فقط اینجاست که این‌بار ما هم در این مصداق مشخص باخبر شدیم که آقا بنا به نظر کارشناسی حفاظت از شرکت در یک مراسم یا حضور در یک جای خاص خودداری فرمودند؛ وگرنه اصل این سیره و سنت همیشگی و ثابت بوده و در موارد متعدد ایشان همواره چنین میکرده‌اند.

ــــــــــــــــــــــــ
شمع
شبکهٔ مبلغان و عملیات‌های تبلیغی
ShabakeTabligh.ri