نهاوند در بهار
سراب گاماسیاب
سراب و غار گاماسیاب در20کیلومتری جنوب نهاوند و از درههای شمالی رشته کوه گرین یا گرو از سلسله جبال زاگرس سرچشمه میگیرد. منشا آب آن یخچال طبیعی است و دارای آب دهی5مترمکعب در ثانیه است که این رقم در مقایسه با سایر سرابهای موجود در زاگرس و حتی سایر سرابهای کشور عددی قابل توجه است.

آب جاری شده از سراب گاماسیاب سرچشمه ­ی اصلی رودخانه بزرگ گاماسیاب است. این رود در طول دره شهرستان و مسیر دشت دلتایی نهاوند جاری است و به هنگام عبور، قسمت عمده روستاها و باغات باختری شهر را مشروب می سازد. گاماسیاب در مسیر خود از کرمانشاه گذشته و سپس وارد استان لرستان شده و سیمره را تشکیل می دهد و در استان خوزستان کرخه نامیده میشود و عاقبت به سمت خلیج همیشه فارس جاری میگردد. در بالادست این چشمه، غاری طبیعی دیده میشود و محوطه ی اطراف سراب جنگلکاری شده است.
#نهاوند
#شهر_سرابها

سفره هفت سین حوزه علمیه معصومیه (س) کنار آرامگاه شهید گمنام
حضرت امام راحل « ره » : همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشّفاء آزادگان خواهد بود

آقا جان!!
چرا مرا به تو حق نگاه نیست؟
وصل تو سرنوشت منِ روسیاه نیست؟
گر میان من و تو جدائی افتاده!!!
تقصیر هیچ کس به غیر گناه نیست!!!
گر مرا نپذیری کجا بروم؟؟
به شهر عشق گویا کسی بی پناه نیست!!!
نشان خیمه خود بگو به ناز
جز راه دل ،رهی به سوی خیمه گاه نیست!!!!!
گمان میکنم که مرا دوست داری؟؟؟!!!
یقین دارم گمانم اشتباه نیست!!!
اللهم عجل لولیک الفرج
نویسنده: کوثر نهاوند (مهاجر إلی الله بِشِهابِ قَبَس)

با زحمت بسیار اگر پا می شد
دیوار عصای دست زهرا می شد
دانی کدام غصه او را می کشت
این غم که علی بی کس و تنها می شد

خبر آمد که* سردار حسین همدانی* رفت.لحظه ای که خبر به جانم نشست،بیش از آنکه به سردار فکر کنم از جاماندگی خودم حالم گرفت.

سردار که باید می رفت…. سردار که در صراطِ رفتن بود و مگر جز این ،زیبنده سردار بود.

این مائیم که در این هندسه حضور،*حصاری به اندازه عادت هامان* به دور خویش کشیده ایم و سردار سر بِدار ِ، این هندسه را برهم زد و رفت.

سردار ِ سر بِدار حسین همدانی، آن سیمای سفید کرده در آسیاب جهاد،سالهاست که می رفت و ما گمان کردیم در کنارمان است. او بازمانده غافله ای بود که سالارش حاج احمد متوسلیان بود.

گمانم سردار سلیمانی غصه دار است. گمانم اکنون مرغان دشت هوائی شده اندولی شما مرغان وحشی کجا و ما اهلی شدگان در قفس کجا؟

آیا کسی صدای مارا می شنود؟ آیا امیدی برای ما هست؟