مادر شدن لذتی دارد که هیچ چیز با آن برابری نمیکند!!!!!
مادر که باشی به مادر شدنت افتخار میکنی!!!!!
به اینکه ذره ای از تجلی خلقت در وجودت شکل میگیرد افتخار میکنی!!!!!
اگر فرزندهم پسر باشد ،مادر بیشتر ناز میکند!!!!!

روزهای آخر بارداری مادری است به نام فاطمه(س)
بی شک مادر بودن طعم شیرینی دارد آن هم اگر یک معصوم از نسل معصوم قدم بر چشمان گیتی می نهد!!!!
مادر این روزها نگران است!!!!!
او از حملش کراهت دارد!!!!
حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً
مادرش او را با ناراحتى حمل مى‌کند و با ناراحتى بر زمین مى‌گذارد؛(1)

آخر مگر چه شده است؟
چرا یک مادر از حملش کراهت دارد؟؟
به راستی این طفل معصوم و مادرش چه گناهی کرده اند؟؟!
 گفته اند برای مادر از عالم بالا خبری آمده است!!!

به او مژده داده اند که فرزندش پسر است!!!!!(2)
اما چه پسری؟؟!!

همان پسری که بعد از مادر،کشته میشود!!!!
همان پسری که بعد از شهادتش کفن ندارد!!
کفن نه!!! پیراهن هم ندارد!!

همان پسری که از آتش عطش در خودش می پیچید !!!
داغی که در جگر خود دارد ،برادرش ندارد(لایوم کیومک یا ابا عبدالله)!!

انگشتری که با خودش آورده بود کو؟؟
ای کاش هیچ وقت عقیق یمن نداشت!!!

چشمی به چشم قاتل و چشمی به خیمه ها
همراه کاروان خود ای کاش زن نداشت!!!

از پای کوب اسب سواران شنیده ام!!!
بردند روی نیزه سری را که تن نداشت!!!!!


یابن الحسن!!
لکنت گرفته است سراپا زبان ما
شأن نزول کیست که خون گریه می کنید؟؟
حق باشماست شام و سحر گریه می کنید!!!
جای سرشک،خون جگر گریه می کنید!!!

السلام علیک یا مظلوم یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

…………….
1) الأحقاف‏ ، الجزء 26، الصفحة: 504، الآیة: 15
2) عن محمد بن عبد الله، عن أبیه، قال: سمعت أبا عبد الله (علیه السلام) یقول: «أتى جبرئیل (علیه السلام) رسول الله (صلى الله علیه و آله)، فقال: السلام علیک یا محمد، ألا أبشرک بغلام تقتله أمتک من بعدک؟ فقال: لا حاجة لی فیه. قال:
فانتهض إلى السماء، ثم عاد إلیه الثانیة، فقال: مثل ذلک، فقال: لا حاجة لی فیه. [فانعرج الى السماء، ثم انقض إلیه الثالثة، فقال مثل ذلک، فقال: لا حاجة لی فیه.] فقال: إن ربک جاعل الوصیة فی عقبه، فقال: نعم، أو قال ذلک.
ثم قام رسول الله (صلى الله علیه و آله) فدخل على فاطمة (علیها السلام)، فقال لها: إن جبرئیل (علیه السلام) أتانی فبشرنی بغلام تقتله أمتی من بعدی. فقالت: لا حاجة لی فیه. فقال لها: إن ربی جاعل الوصیة فی عقبة. فقال: نعم إذن. فأنزل الله تعالى عندک ذلک هذه الآیة فیه: حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً، لموضع إعلام جبرئیل إیاها بقتله فحملته کرها بأنه مقتول، و وضعته کرها لأنه مقتول».البرهان فى تفسیر القرآن ج‏5 .41

نویسنده: کوثر نهاوند (مهاجر إلی الله بِشِهابِ قَبَس)

زندگی نامه مادر مقام معظم رهبری

بانو خدیجه میردامادی تنها فرزند آیت الله سید هاشم نجف آبادی از همسر اول بود.وی در 16 اردیبهشت 1293 در نجف اشرف به دنیا آمد. مادرش بی بی سکینه زود از دنیا رفت و این کودک در آستان فقدان محبت مادر از چشمه مهر مادر بزرگ سیراب شد. به احتمال زیاد خدیجه خانم در 15 سال نخست زندگی از محضر علمی پدر بهره برده و غیر از سواد معمول با برخی متون نیز آشنایی یافت.

وی همراه پدر به ایران مهاجرت کرد و در 20 سالگی به عقد سید جواد خامنه ای در آمد. او زبان عربی و فارسی را به موالات هم آموخته بود و رفته رفته زبان ترکی را نیز فرا گرفت. اندوخته علمی بانو خدیجه با مطالعات در تفاسیر قرآن و کتب تاریخی چون “روضه الصفا” به جایی رسید که زندگی انبیا معصوم و شخصیت های قرآن را در قالب داستان ها و روایت های شنیدنی برای فرزندانش باز می گفت.
بانو خدیجه با دعا و مستحبات مانوس بود از اعمالی چون ام داوود، ادعیه ای مانند عرفه و نماز هایی چون جعفر طیار غفلت نمی ورزید. او فرزندان خود را نیز در این مناسک شریک می کرد. ایشان قرآن را با صدایی خوش تلاوت می کرد، به ویژه در دوران جوانی گوش فرزندانش را از این نوا حظ می برد.

بانو خدیجه در گفتار و رفتار عوام گریز بود. حشر و نشری گزیده داشت و ترجیح می داد با زنانی نشست و برخاست کند که شبیه او باشند. فرزندانش در وصف او می گویند که زنی خوش سخن، سنجیده گو، حافظ آیاتی از قران، صریح الهجه، بسیار تاثیر گذار در تربیت و بالندگی فرزندان بود. او به دیوان حافظ تسلط داشت و ضمیر خود و کودکانش را با اشعار خواجه صیقل می داد. خدیجه جوان وقتی به خانه سید جواد خامنه ای آمد، در میان جهیزیه خود یک دیوان حافظ چاپ بمبئی آورد.

بانو خدیجه زنی شجاع بود و این خصلت در همه امور زندگی او نمود داشت. این ویژگی در زمان مبارزه پسرانش با حکومت پهلوی بارها چه در برخورد با ماموران و چه در ملاقات با پسران زندانی اش بروز داشت. خانم میر دامادی وقتی برای ملاقات پسرانش به زندان می رفت، مادرانه حرف نمی زد و از رنجی که می کشید واگویه نمی کرد. او در قبال پدیده های سیاسی منشی روشن بینانه داشت.
زمانی که پسرش سید علی خامنه ای مباحثی را در سخنرانی های خود آغاز کرد که طرفداران زیادی از جوانان، روشنفکران و دیگر طبقات مردم پیدا نمود، بانو خدیجه به پای سخنان پسر می نشست و با چشم قبول به آن می نگریست.
خانم میر دامادی چندین بار به عتبات سفر کرد گه همگی آنها پیش از کودتای 1337 ش عبدالکریم قاسم بود.در آخرین سفر (1336ش) سید علی و سید محمد حسن نیز همراه او بودند. ایشان مرجع برخی از زنان محل یا شهر بود. برای حل اختلاف به او مراجعه می کردند و وی آنها را با گشاده رویی می پدیرفت. این مراجعات پس از انقلاب بیشتر شد.

حاجیه حانم خدیجه میردامادی در 15 مرداد 1368 بر اثر سکته قلبی در گذشت و پیکرش روز بعد رخ بر تراب تیره نهاد. آرامگاه او در حرم امام رضا (ع) در کنار شوی اش واقع است.
منبع:سایت مشرق نیوز

حدیث از خاتم پیغمبران است
که جنت زیر پای مادران است
بزن بر پای مادر بوسه از شوق
که خاک پای او رشک جنان است
پیامبر اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله :
الجَنَّةُ تَحتَ أقدامِ الاُمَّهاتِ؛
بهشت زیر قدم‏هاى مادران است.

منبع:میزان الحکمه : ح 22691

اگر خواهی بهشت جاودانی
نکوئی کن به مادر تا توانی
رضای والدین خویش را جوی
که هرگز در دو عالم دَر نمانی
پیامبر اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله :
مَن أَحَبَّ فاطِمَةَ ابنَتی فَهُوَ فِی الجَنَّةِ مَعی؛
هر کس دخترم فاطمه را دوست داشته باشد، در بهشت با من همراه خواهد بود.

منبع:بحار الأنوار : ج 27 ، ص116

از آن نالم که مادر در بَرَم نیست
صفا و سایه او بر سَرَم نیست
مرا گر دولت عالم ببخشند
برابر با نگاه مادرم نیست