وقتی با راهپیمائی اربعین دشمن عقب نشینی میکند!!!!
به متوکل عباسی خبر دادند که جمع زیادی از اطراف به زیارت قبر امام حسین(ع) میروند.او یکی از سرداران سپاه خویش را با انبوهی از سپاهیان به آن منطقه روانه کرد تا آثار قبر رامحو ومردم را از زیارت بازدارند.چون به کربلا رسیدندمردم شورش کرده علیه آنها به مقابله برخاستند..
آن سردار ماجرا را به متوکل مکتوب کرد.متوکل در پاسخ نوشت:فعلا به کوفه برو و چنین وانمود کن که از طرف من جهت رسیدگی به امور مردم آن سامان مأموریت داری تا در آینده اوضاع را بررسی کنیم..(این یعنی فرار وعقب نشینی دشمن)
کامل الزیارات ص872

آمریکا،اسرائیل،داعش و دشمنان تشیع بدانید!!!!!! ما تا کربلا رهسپاریم تا شما را از سرزمینهای اشغالی سوریه،لبنان،عراق و….بیرون کنیم!!!!!!!!

پس فرار را بر قرار ترجیح بدهید!!!!!!!

تاریخ نویسان درباره امام حسن مجتبی (ع) فضایل و مناقبی را ذکر کردند که برخی از آنها چنین است:

1. نام گذاری امام حسن از سوی خداوند

جابر بن عبدالله می گوید: هنگامی که حضرت زهرا امام حسن (ع) را به دنیا آورد، به امام علی (ع) گفت: برایش نام انتخاب کن. علی (ع) فرمود: من در نام گذاری این فرزند بر پیامبر (ص) پیش نمی گیرم. قنداقۀ امام حسن را خدمت رسول الله (ص) آوردند و گفتند، یا رسول الله، برایش نام انتخاب کن. پیامبر فرمود: در این نام گذاری بر خدای متعال سبقت نمی گیرم. پس خدای متعال به جبرئیل وحی فرستاد که محمد (ص) صاحب فرزند شد، به جانب وی برو، تبریک بگو، و به او بگو که علی نسبت به تو مثل هارون است نسبت به موسی، پس نام فرزند هارون را بر وی بگذار. جبرئیل بر پیامبر (ص) فرود آمد، تولد فرزند را از جانب خداوند بر وی تبریک گفت و گفت: خدای متعال فرمود: نام مولود فاطمه را به اسم پسر هارون نام گذاری کن. پیامبر فرمود: نام پسر هارون چیست؟ جبرئیل گفت: شبر.

پیامبر (ص) فرمود: زبان ما عربی است! پس جبرئیل در جواب گفت: او را حسن نام بگذار و پیامبر نام حسن را برایش برگزید.[1)

2. امام حسن (ع) سرور جوانان بهشت

جابر از پیامبر (ص) نقل می کند: هر کس خواست سرور جوانان بهشت را ببیند، پس به چهره حسن بن علی (ع) نگاه کند.(2)

3. هیبت و ابهت امام حسن (ع) هیبت رسول خدا (ص)

ابن علی رافعی از پدرش، از جده اش زینب دختر ابی رافع، نقل می کند: حضرت فاطمه با دو پسرش حسن و حسین (ع) خدمت رسول الله (ص) رسید … و فرمود: این دو پسرانت هستند، پس چیزی به ارث و یادگار آن دو را بیاموز، پیامبر (ص) چنین دربارۀ آنها فرمود: “حسن هیبت و ابهت مرا دارد، و اما حسین دارای جود و بخشش و شجاعت من است". مؤید این روایت، روایتی است که محمد بن اسحاق نقل کرده است. کسی در شرافت بعد از رسول خدا (ص) به حسن بن علی (ع) نرسیده است. وی می گوید من در مسیر مکه خود شاهد بودم که امام حسن (ع) از مرکبش پایین آمد و پیاده می رفت از همراهانش کسی نماند، مگر این که او نیز از مرکبش پیاده شد، حتی سعد بن ابی وقاص هم پیاده شد و در کنار حضرت راه می رفت.(3)

4. امام مجتبی (ع) شبیه ترین مردم به رسول خدا (ص)

از انس بن مالک نقل شده است که کسی در شباهت به رسول الله (ص) مانند حسن بن علی (ع) نبود.(4)

5. شدیدترین ابراز محبت های رسول خدا (ص) نسبت به امام مجتبی (ع)

در کتاب صحیح مسلم روایتی است که پیامبر (ص) دربارۀ امام حسن می فرماید: “من حسن را دوست می دارم، خدایا تو نیز او را و هر کسی که او را دوست می دارد، دوست بدار".[5]

در روایتی دیگر از براء بن عازب آمده است، من دیدم که حسن بر دوش رسول الله (ص) بود، در حالی که می فرمود: “خدایا من او (حسن) را دوست می دارم، تو نیز او را دوست بدار".[6]

6. زهد و عبادت امام حسن (ع)

در کتاب امالی آمده است: امام مجتبی عابدترین، زاهدترین و با فضیلت ترین مردم زمانش بود و زمانی که عازم حج می شد، با پای پیاده می رفت و گاهی هم پا برهنه، امام حسن (ع) زمانی که یاد مرگ می کرد می گریست و هنگامی که به یاد قبر و قیامت می افتاد، اشک از چشمانش سرازیر می شد.[7]

7. بذل و بخشش در راه خدا

امام مجتبی اهل جود و بخشش بود و در میان مردم به این خصلت معروف بود. روایات فراوان در این باره آمده است. علامه مجلسی صاحب کتاب بحار الانوار از حلیة الاولیاء نقل می کند: امام حسن (ع) دو بار تمام زندگی اش را در راه خدا بین مستمندان تقسیم کرد.[8]

8. تواضع و محبت نسبت به فقرا

ابن شهر آشوب در کتاب الفنون از احمد مؤدب و کتاب نزهة الابصار از ابن مهدی نقل می کند: امام حسن (ع) در حال گذر از جایی بود، دید عده ای از فقرا بر زمین نشسته اند و مقداری نانِ خشکِ خورد شده در سفرۀ آنها است و مشغول خوردن هستند، از حضرت دعوت کردند از آن نان خشک میل کند، حضرت از مرکب پیاده شد در کنارشان نشست و از آن نان میل کرد، به برکت وجود امام نان آن قدر زیاد شد که همه از آن خوردند و سیر شدند، پس از غذا امام مجتبی (ع) از آنها دعوت کرد و در منزل خود از آنان پذیرایی نمود و … .[9]

مشابه این گونه روایات و ده ها آیۀ قرآن که درباره فضایل و مناقب اهل بیت و امام مجتبی وارد شده، فراون است[10} و به همین مقدار درباره آن حضرت اکتفا می کنیم. درباره فضیلت و شخصیت امام حسن (ع) همین مقدار بس که آن حضرت از اهل بیت (ع) است، کسانی که خداوند پلیدی را از آنان دور کرده و آنان را پاک و مطهر گردانید،[11] و از کسانی است که رسول خدا (ص) به اتفاق آنان با نصارای نجران مباهله کرد.[12]
1) إعلام‏ الوری، ج 1، ص 211- 212.

[2] إعلام‏ الوری، ج 1، ص 211.

[3] إعلام‏ الوری، ج1 ، ص 212.

[4] بحارالأنوار، ج 43، ص 338

[5] بحارالأنوار، ج 37، ص 74.

[6] همان.

[7] امالی، شیخ صدوق، ص 179.

[8] بحارالأنوار، ج 43، ص 340.

[9] ابن شهر آشوب، المناقب، ج 4، ص 24.

[10] فضائل الخمسة من الصحاح الستة، فیروز آبادی.

[11] تفسیر آیۀ تطهیر در تفاسیر المیزان، نمونه و…

[12] تفسیر آیۀ تطهیر ؛ و کتاب های پیرامون مباهله.

قوتت همه شب خون جگر بود حسن جان
گریان ز غمت چشم سحر بود حسن جان
از دوست و دشمن به تو پیوسته ستم شد
مظلومی تو ارث پدر بود حسن جان
مادر که زمین خورد تن پاک تو لرزید
تنها کمکت اشک بصر بود حسن جان
از طعنه و از زخم زبان های پیاپی
هر دم به دلت زخم دگر بود حسن جان
شد قلب تو مجروح تر از جسم برادر
کز او جگرت سوخته تر بود حسن جان
گر ماه حسین بن علی بود محرم
ماه غم تو ماه صفر بود حسن جان
هر کس به تنش زخم رسد از دم شمشیر
زخم تو به تن نه، به جگر بود حسن جان
در کوچه و در مسجد و در خانه مغیره
پیوسته تو را پیش نظر بود حسن جان
در راه حسین بن علی چار فداییت
در کرببلا چار پسر بود حسن جان
“میثم” که سخن از دل سوزان تو می گفت
شعرش به دل شیعه شرر بود حسن جان

غلامرضا سازگار
#صفر1438
#کریم_اهل_بیت_ع
#امام_حسن_مجتبی_ع
#ناب_11