🌿*جوانی جمعیت از تبصره تا همدلی*

مسئله‌ی جوانی جمعیت، آن‌گونه که در بیانات مقام معظم رهبری بارها مورد تأکید قرار گرفته، صرفاً یک مأموریت دولتی یا بندهایی از سیاست‌های کلان نیست؛ بلکه دغدغه‌ای حیاتی‌ست که با آینده‌ی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور گره خورده است.

اما این دغدغه، اگر تنها در قالب تبصره‌ها و وظایف دولتمردان باقی بماند، از معنا تهی خواهد شد. جوانی جمعیت، پیش از آن‌که یک برنامه‌ی حکومتی باشد، یک رسالت خانوادگی و اجتماعی‌ست؛ رسالتی که همه‌ی افراد جامعه در تحقق آن نقش دارند.

این مسئولیت، از دل خانواده‌ها آغاز می‌شود؛ از مادربزرگ‌هایی که با صبوری و تجربه، در تربیت نوه‌ها نقش‌آفرینی می‌کنند و پدربزرگ‌هایی که با خاطرات و قصه‌هایشان، نسل جدید را به ریشه‌ها پیوند می‌زنند. از خواهران و برادران مجردی که در روزهای پرمشغله، فرزندان خانواده را همراهی می‌کنند تا والدین فرصتی برای رسیدگی به امور شخصی، درمانی یا شغلی داشته باشند. از خویشاوندانی که در صف‌های درمانگاه، در مسیر مدرسه، یا در خریدهای روزمره، با مراقبت از کودکان، بار مسئولیت خانواده‌های پرجمعیت را سبک‌تر می‌سازند.

همدلی در جوانی جمعیت، نه تنها به معنای تشویق به فرزندآوری ست؛ بلکه به معنای همراهی در مسیر دشوار تربیت فرزند، در روزهای بیماری، در تأمین نیازهای درمانی، در لحظه‌های بی‌پناهی و اضطراب است. یعنی آن‌که مجرد است صرفا تماشاچی نباشد، بلکه همراه باشد.
یعنی آن‌که فرزندی ندارد، در آرامش فرزندان دیگران سهمی بگیرد. یعنی آن‌که توان مالی دارد، گاه بی‌منت، یاری‌رسان خانواده‌ای پرجمعیت باشد؛ با یک خرید، یک کمک‌هزینه، یا حتی یک پیام دلگرم‌کننده.

و مهم‌تر از همه، خانواده‌ها باید آن‌چنان فضایی از حمایت مالی و عاطفی فراهم کنند که پدر و مادرها با اطمینان خاطر به فرزند دوم و سوم بیندیشند؛ نه با ترس از تنهایی، اضطراب از هزینه‌ها و نگرانی از بی‌پناهی.

فرزندآوری باید در بستری از امنیت روانی و اجتماعی شکل بگیرد؛ امنیتی که با همدلی خویشاوندان، با مشارکت عملی اطرافیان و با بازگشت به فرهنگ تعاون ممکن می‌شود.

این‌ها جلوه‌هایی کوچک‌اند که اثرشان بزرگ است؛ تبصره و قانون نیستند، اما اگر نباشند، قانون نیز بی‌اثر خواهد شد.

جوانی جمعیت، تنها با تولد فرزند محقق نمی‌شود؛ بلکه با تولد مسئولیت در دل‌های ما معنا می‌گیرد، زنده شدن فرهنگ همکاری، احیای نقش‌های فراموش‌شده‌ی خویشاوندی و با بازگشت به مهرهای ساده‌ی انسانی.

اگر امروز نسبت به این رسالت بی‌تفاوت باشیم، فردا با جامعه‌ای سالخورده، خسته و بی‌پناه مواجه خواهیم شد. جوانی جمعیت، ضرورتی‌ست برای حفظ پویایی، امید و آینده‌ی این سرزمین.

به امید آینده‌ای روشن برای سرزمینم
#به_قلم_خودم

✍🏻مریم قپانوری