لبخندصورتی بر تخت سیاست

در یکی از اتاق‌های ویژه بیمارستان، جناب پزشکیان با چهره‌ای متفکر و مأموریتی خاص، به عیادت محمد خاتمی آمده‌اند؛ شخصیتی که سال‌هاست در حافظه‌ی سیاسی کشور با عنوان «بیدار فتنه 88» شناخته می‌شود. اما آنچه در این دیدار بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند، نه وضعیت جسمانی بیمار، بلکه صحنه‌ای است که بیشتر به یک نمایش نمادین شباهت دارد تا یک ملاقات درمانی.

خاتمی، با لباس صورتی‌ای که بیشتر به پوشش خواب بانوان شباهت دارد تا لباس بیمارستان، بر تخت دراز کشیده و لبخندی عمیق و بی‌پرده بر لب دارد؛ لبخندی که نه از درد، بلکه از رضایت نقش‌آفرینی در یک سناریوی سیاسی نشأت می‌گیرد.

دستگاه‌های مانیتورینگ خاموش‌اند، فشارسنج صرفاً به عنوان تزئین نصب شده، و پزشک حاضر در صحنه، بیشتر به بازیگر نقش پزشک شباهت دارد تا متخصص درمان.

در این میان، پزشکیان با نگاهی آرام و ژست مأموریت‌محور، گویی به افکار عمومی پیام می‌دهد: «ما حتی با مخالفان سابق نیز با رأفت برخورد می‌کنیم، به‌ویژه اگر لبخندشان از ته دل باشد و لباسشان صورتی.»

و اما خاتمی، با آرامشی مثال‌زدنی، می‌داند که در این نمایش، بیماری نه یک وضعیت جسمی، بلکه یک ضرورت سیاسی است؛ ضرورتی که با حضور دوربین فعال می‌شود و با خاموشی آن، به سلامت کامل بازمی‌گردد.
#به_قلم_خودم
✍🏻مریم قپانوری