از سفینه النجاه تا ربیع الانام

زیارت اربعین، همچون شعله‌ای است که دل‌های خسته را از خواب بیدار می‌کند و زمینه‌ساز بروز معنویت در جان هر انسانی می‌شود. در لحظه‌ای که قطرات اشک و نوای دعا، آسمان تاریخ را می‌سوزانند، نه تنها یادآور شهادت و ایثار امام حسین (ع) می‌شویم، بلکه جرعه‌ای از روحانیت، امید و تجدید حیات نیز در روحمان جاری می‌شود. این زیارت، پنجره‌ای برای نگریستن به ذات حقیقی انسان است، نقطه‌ای که در آن گذشته با آینده هم‌راستا شده و سرآغاز ظهور ارزش‌های تازه‌ی انسانی را رقم می‌زند.

هر قدم زنی در این مسیر پر بار، همچون نُت موسیقی‌ای از عشق شاهکاران گذشته و یادگاری‌های معنوی است که به ما می‌آموزد چگونه در برابر تاریکی‌های زمان ایستادگی کنیم. در هر نگاهی به چهره‌های مملو از امید و اشتیاق، درس زندگی به ما می‌‌دهد؛ دلیلی برای این که باور کنیم از دل رنج و فراق، شکوفه‌های بهار ظهور دوباره ریشه می‌گیرند.

این زیارت، نه تنها مسیر دل‌ها را به سوی سرنوشت مقدس می‌برد، بلکه بذرهای آشتی و روشنایی را در دل‌های مفقود امید می‌کارد.
✍🏻مریم قپانوری
#به_قلم_خودم