من نأت داره و بعدت شُقَته کیف یزور..

((چگونگی زیارت برای کسی که منزل و وطنش از قبر حضرت سید الشهداء مسافتی فاصله دارد))

عن محمد بن أبی عمیر عمن رواه، قال:

قال ابو عبدالله (ع) : إذا بعدت بأحدکم الشقة ونأت به الدار فلیعمل أعلا منزل له، فیصلی رکعتین و لیؤم بالسلام إلی قبورنا فإن ذلک یصل إلینا

محمد بن أبی عمیر از کسی که روایت کرده، وی میگوید :

امام صادق (ع) فرمود: هرگاه منزل و وطن یکی از شما با ما فاصله داشته باشد، در این صورت بالاترین سطح و مکان منزلش را انتخاب کند و در آنجا دو رکعت نماز بخواند ، سپس از همان راه دور به ما سلام دهد. بدون تردید سلام{ ومراتب ادب و محبت} وی به ما میرسد..
کامل الزیارات ص 933

محرم گذشت……

ماه صفر به نیمه آمد…….

دلها بی تاب میشود…..

شب های قدر چه چیزی مقدر شده برای ما!!!!!!!!

یعنی امسال اربعین بازهم زائریم با_پای_دل؟؟؟!!!!!!!

از گفتنش هم دلتنگم……

قدم به قدم….با یک عَلَم….

باکاروان_اربعین ، با_پای_دل میرویم سمت حرم!!!!!!!

خواستم این اربعین را کربلا باشم، نشد …..

از نجف، پای پیاده… کربلا باشم، نشد …..

آرزویی در دلم ماند و … همین … بغضم گرفت . خواستم با مادرم در کربلا باشم، نشد . ….

رأس ساعت، پخش زنده، ارتباط مستقیم . خواستم همراهتان تا کربلا باشم، نشد… .

جامانده
این حسرت جانکاه بریدست امانم / ای کاش کز این قافله برجای نمانم
من دست به دامان تو گشتم که دگر بار / توفیق وصالت بشود مونس جانم

اما چه کنم در غل و زنجیر گناهم / آزادی از این ورطه نبودست توانم
صد قافله با زینب مضطر شده همراه / جز من که از این قافله محروم بمانم

گردیده روان سیلی از عشاق به سویت / من هم به قدمهای دل خویش روانم
دل پر ز غم و دیده پر از اشک فراقت / بغضم به گلو، آتش حسرت به نهانم

در راه تو هر پیر جوان گشته ولی من / فرتوت و کسالت زده با اینکه جوانم
کشتی نجاتی همه طوفان زده گان را / دنیا زده ام من پی یک لقمه نانم

از جوشش خون تو که در قتلگهت ریخت / من شاهد جوشش به رگ و خون جهانم
هر چند که حج آرزویم بوده ، ولی نیست / جز کرببلا نام دگر ورد زبانم

در دام غمم لیک امیدم به نگاهت / با گوشه چشمی تو ز غم ها برهانم
(راضی) به فراق تو نبودم، ولی افسوس / توفیق نشد تا که خودم را برسانم
((شعری از حجت الاسلام والمسلمین رضا عندلیبی،))

آرزومندان زیارت قبرستان بقیع! چشم سرُ ببندید و چشم دل را بازکنید و با_پای_دل به سوی قبر بی شمع وچراغ غریب مدینه،امام حسن مجتبی (ع) خیره بشید،وقتی نگاه میکنید چی میبینید؟

ببین کبوترهای حرمش روی خاکها نشسته اند! بال و پرهای کبوتران حرمش،گرد و خاکی است!!

حالا که دلها راروانه مدینه کردید از کوچه ها و فضای مدینه سوال کنید که کجا تابوت مطهر امام غریب ما را تیر باران کردند؟؟
کجا زینب (س) در عزای برادر اشک می ریختند؟؟
ای مدینه! غریب کربلا و علمدارش دنبال تابوت برادر چه زمزمه هائی داشتند؟؟
اما ای مدینه! یک روزی هم رسید که جای تو خالی بود،ببینی که این خواهر چگونه گرد دو برادرش می گشت؟ درحالی که پیکر مطهرش غرق به خون بود وسر در بدن نداشت؟؟

مدینه !! نبودی ببینی درمسیر کوفه تاشام چگونه سر این دو برادر را مقابل خواهر به نیزه ها کرده بودند؟؟ وخواهر را چگونه دنبال این سرهای بریده منزل به منزل میبردند؟؟!!!
ماتم کیست که دلها همه غرق مِحَن است؟؟ هر کجا می نگرم صحنه ی بیت الحَزَن است!!!
گوئیا این خبر آید زنسیم سحری…کز مدینه به سما(کربلا) ناله ی هر مرد و زن است!!!!!!!

السلام علیکم یا اهل بیت النبوة…