نوح‌‌آوند موکب کربلا
در ژرفای تاریخ، جایی که امواج خشمگین طوفان، آوای نابودی سر می‌دادند؛ نوح نبی الله، کشتی‌ای ساخت از چوب‌های صبور و قیر اندود. این کشتی، نه تنها پناهگاهی برای او و خانواده‌اش، بلکه مأوایی برای جفت جانداران بود تا از گزند عذاب الهی در امان بمانند.
کشتی، مأوای امید بود در دل دریای ناامیدی.

پس از روزها و شب‌های پر اضطراب، طوفان فرو نشست و کشتی نوح، بر قله‌ای در نوح‌آوند(نهاوند) آرام گرفت. این آغاز دوباره‌ای بود، تولدی دوباره برای انسانیت و حیوانات.

آن طوفان آرام گرفت اما دریای دنیا اما همچنان خروشان است و امواج خشمگین بلاها بر ساحل آرزوها می‌کوبند. گردبادهای شک و تردید، قلب‌ها را به لرزه درمی‌آورند و صخره‌های غفلت و نادانی، راه را بر سالکان حق می‌بندند.

مسافران اما در این میان، نوری امیدبخش می‌یابند؛ اینجا در قلب این شهر(نهاوند) سفینة النجاة، لنگر انداخته است. مسافران و زائران اربعین چشم انتظار سپیده دم در جاده‌ی بی انتهای این شهر قدم برمی‌دارند تا خود را به سر منزل مقصود برسانند.

✍🏻مریم قپانوری
#به_قلم_خودم