امشب رضا زسوز جگر گریه میکند
مانند سیل از اَبر بَصَر گریه میکند
تنها پسر نَه، دختر چشم انتظار هم
از داغ جانگداز پدر گریه میکند
السلام علیک یا موسی بن جعفر یا باب الحوائج

یا امام رضا(ع)!!
یا حضرت معصومه(س)!!!
ای فرزندان آقا موسی بن جعفر(ع)!!!
وقتی خبر شهادت بابا به شما رسید چه حالی پیدا کردید؟؟؟
یقینا هر کجا بودید دوستانی اطراف شما بودند و تسلایتان می دادند..

اما امان از کربلا!!!
امان از کربلا!!!

وقتی خبر شهادت امام حسین (ع) جد بزرگوارتان به خیمه ها رسید کسی نبود که کودکان داغدار آقا را تسلیت بدهد! نه تنها تسلیت ندادند بلکه خیمه ها را آتش زدند و بچه ها را کتک زدند!!!

در این سیه چال از پیکر من
جامانده مشتی خاکستر من
آهم گرفته راه نفس را
می سازم امشب ترک این قفس را
خون می چکد از زنجیرم امشب
میدانم از غم می میرم امشب
نه اینکه به حال خویش گریه میکردم
که ناله بر یتیم سه ساله میکردم!!!
#تولیدی_به_قلم_خودم

سلام بر آن آقائی که در زندانهای مخوف شکنجه و آزارش دادند!!!
سلام بر آن آقائی که سالهای طولانی در زندان ها به زنجیر کشیده شد!!!!
سلام بر آن آقائی که در قعر زندانها و در اثر حلقه های زنجیر ساق پایش کوبیده و خرد شده بود و بدنش لاغر و نحیف گشته بود!!!!
آری !!امام موسی بن جعفر (ع) در زندانهای فراوانی زندانی گردید ولی در آخرین زندان آنقدر سِندی بن شاهک ملعون بر آن حضرت سخت گرفته بود که آن حضرت چنین دعا می فرمود:
ای خداوندی که گیاه را از بین آب و گِل و ریگ نجات می دهی! ای خدائی که آتش را از بین آهن و سنگ رهائی می بخشی! ای خدائی که شیر را از بین فضولات و خون خلاص میکنی! ای خدائی که بچه را از میان پرده و رحم نجات می بخشی! ای خدائی که روح را از میان و درون حجابها خلاص میکنی! مرا از دست هارون خلاص کن!!(1)
غریب آقا….غریب آقا….
کنج زندان جان دهم من ،سربه سجده می نهم من
من که افتاده به خاکم،زهر کین کرده هلاکم
می چکد خون دل من از دو رود هر دو عینم
کنج گودال بلا من یا سردرام حسینم
1_عیون اخبار الرضا(ع)،ج1ص94
#دلنوشته

فاطمه زهرا (س) زنی که افتخار خاندان وحی و چون خورشیدی بر تارک اسلام می درخشد ، زنی که فضائل او هم طراز فضائل بی نهایت پیغمبر اکرم (ص)و خاندان عصمت و طهارت بوده ، زنی که هرکس با هر بینش درباره او گفتاری دارد و از عهده ستایش او بر نیامده و احادیثی که از خاندان وحی رسیده به اندازه فهم مستمعان بوده و دریا را در کوزه ای نتوان گنجاند و دیگران هر چه گفته اند به مقدار فهم خود بوده نه به اندازه مرتبت او. پس اولی آنکه از این وادی شگفت درگذریم.

منبع:صحیفه نور ،حضرت امام خمینی (ره)،ج12،ص72