زن، آینه‌ی حقیقت یا ابزار هیاهو

در روزگاری که معیارهای جهانی، حقیقت را در پای سیاست قربانی می‌کنند، جایزه‌ای به نام صلح، به زنی اهدا می‌شود که نه صلح را می‌شناسد و نه حقیقت را.
ماریا کورینا، زنی از سرزمین ونزوئلا، با لبخندی رسانه‌ای، خود را پیام‌آور آزادی می‌نامد، اما در آغوش صهیونیسم و کودک‌کشی آرام می‌گیرد. او علیه دولت خویش برای فروپاشی برخاسته است.
اکنون، این جایزه را تقدیم می‌کند به مردی که نامش با خونریزی، تحریم و تفرقه گره خورده است.

آیا این انتخاب، تصادفی‌ست؟
نه، کور عصای خود را گم نمی‌کند.

جهان غرب، زن را می‌شناسد؛ می‌داند که زن، سرچشمه‌ی حیات است؛ زن مادر است، مربی و الهام‌بخش، پس بر زن با ترویج بی‌حجابی، القای دین‌گریزی و با ساختن الگوهای جعلی از «زن موفق» بر او تمرکز می‌کند.زن را به عنوان ابزار می‌بیند،ابزاری برای برهم زدن، برای تحریک، برای جهت‌دهی به افکار عمومی.

زن، از آغاز، سرنوشت‌ساز بوده است. او حاشیه‌نشین تاریخ نیست، بلکه قلب تپنده‌ی آن است.از خدیجه(س) که با مال و ایمانش اسلام را پناه داد، فاطمه‌ی زهرا (س) که با خطبه‌اش ستون‌های ظلم را لرزاند تا زینب کبری(س) که با فریادش در کاخ یزید، تاریخ را از نو نوشت، حضرت معصومه(س) و نرجس خاتون(س) که با سکوت و حضورشان، مسیر ولایت را هموار کردند. این‌ها زنانی بودند با حقیقت درونی، تاریخ را دگرگون کردند.

اما امروز، زنانی چون ماریا کورینا، با حمایت رسانه‌های غربی، به نمادهایی بدل شده‌اند که حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند.

زن اگر خود را بشناسد، اگر در مسیر زینب(س) باشد، فریادش روشنگر است.در مسیر فاطمه و زینب(علیهم السلام) باشد، فریب نمی‌خورد، به تنهایی تاریخ را می‌سازد،فریاد می زند و حقیقت را احیا می‌کند. اما اگر در مسیر رسانه‌های غربی باشد، فریادش پژواک سیاست‌های بیگانه است.


پس باید زن را از اسارت تصویرسازی‌های غربی نجات داد و آن را به حقیقت خودش بازگرداند؛به ایمان، بصیرت، عشق و ایثار.

#نقد
#به_قلم_خودم
✍🏻مریم قپانوری