….هوای تو یا محمدا(ص) به سر افتاده است، جان عالم، به فدای تو ، در بسترت آرمیده است..از عرش برین جبرائیل آمده است، بسکه اوصاف او پر قدر و بهاست، خدای تو در وصف او سروده است:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ . ( آیه 207 سوره بقره)

حیدرا!!!

جلوهِ فرِ همای تو، به اقلیم وجود سایه افکنده است..از ثری تا به ثریا لیلة المبیت ، آغاز رفتن شده است و پایان رسیدن..
رهروان راه حق را وحشتی از مبیت در لیل نیست..بیتوته تو، قامتِ سرو سلحشوران را چون بید می لرزاند…جذبه عشق رخت مؤمنان را به بهشت میخواند….

شب دراز است و رسولت در راه….توچه آرام جانت را فدا می کنی!!!!!!
شهسوارا !!!
در بستر بخواب و تیشه را بر ریشه ابلیسان زمان بزن، تیر دعای خویش را بر تارک جهل بنشان تا که رسولت آرام بر سرمنزل مقصود برسد…

رسولا!!!!
آمدنت به سلامت…..در این سرا(غار) فرود آی که خصم در کمین است….!!!!!!
اینجا نه سَرای تو ، سَرایِ کبوتراست….
بار بگشائید کبوتران !!!! در این سرا، آشیانه پهن کنید…رسول در خطر است…

عنکبوت!!!!! تارهایش را همچون صیاد برای به دام انداختن خصم میتَنَد…
خصم دون نفس زنان از راه میرسد….. نیرنگها رنگ از رخسارشان می پرد و در دامِ تنیدهِ عنکبوتِ صیاد و آشیانه کبوتر به دام می افتد…
ای صاحب عبادت!!!!!!
شکرانه سلامت !!!!
گیر روزه از سر!!!!
بهر نجات رهبر!!!!

نویسنده: کوثر نهاوند (مهاجر إلی الله بِشِهابِ قَبَس)