نهاوند در بهار
سراب گاماسیاب
سراب و غار گاماسیاب در20کیلومتری جنوب نهاوند و از درههای شمالی رشته کوه گرین یا گرو از سلسله جبال زاگرس سرچشمه میگیرد. منشا آب آن یخچال طبیعی است و دارای آب دهی5مترمکعب در ثانیه است که این رقم در مقایسه با سایر سرابهای موجود در زاگرس و حتی سایر سرابهای کشور عددی قابل توجه است.

آب جاری شده از سراب گاماسیاب سرچشمه ­ی اصلی رودخانه بزرگ گاماسیاب است. این رود در طول دره شهرستان و مسیر دشت دلتایی نهاوند جاری است و به هنگام عبور، قسمت عمده روستاها و باغات باختری شهر را مشروب می سازد. گاماسیاب در مسیر خود از کرمانشاه گذشته و سپس وارد استان لرستان شده و سیمره را تشکیل می دهد و در استان خوزستان کرخه نامیده میشود و عاقبت به سمت خلیج همیشه فارس جاری میگردد. در بالادست این چشمه، غاری طبیعی دیده میشود و محوطه ی اطراف سراب جنگلکاری شده است.
#نهاوند
#شهر_سرابها

سفره هفت سین حوزه علمیه معصومیه (س) کنار آرامگاه شهید گمنام
حضرت امام راحل « ره » : همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشّفاء آزادگان خواهد بود

امام صادق (ع) به ُمعلی بن خنیس تعلیم فرمود که چون روز نوروز شود غسل کن و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و به بهترین بوهای خوش خود را خوشبو گردان و در آن روز روزه بدار پس چون از نماز پیشین و پسین و نافله های آن فارغ شوی چهار رکعت نماز بگذار.هر دو رکعت به یک سلام ودر رکعت اول بعد از حمد 10 مرتبه سوره قدر و در رکعت دوم بعد از حمد10مرتبه سوره کافرون و در رکعت سوم بعد از حمد 10مرتبه سوره توحید و در رکعت چهارم بعد از حمد 10 مرتبه سوره فلق و ناس را بخوان بعد از نماز سجده شکر به جا بیاور و این دعا را بخوان:
اللهم صل علی محمد و آل محمد ، الأوصیاِء المَرضیین، و علی جمیع أنبیائکَ و رُسُلک بأفضلِ صلواتک و بارک علیهم بأفضلِ بَرَکاتِک و صل علی أرواحِهِم و أجسادهم اللهم بارک علی محمدِ و آل محمد و بارک لنا فی یومنا هذا،الذی فضلته و کرمته و شرفته و عظمت خطره .اللهم بارک لی فیما أَنعمت به علی حتی لا اشکرَ أحدا غیرَک و وَسِع علی فی رِزقی یا ذالجلال و الاکرام اللهم ما غاب عنی فلا یَغیبَنَ عنی عونک و حفظک و ما فَقَدت من شیء فلا تُفقِدُنی عونک علیه حتی لا َاتَکَلَفَ ما لا أحتاج إلیه یا ذالجلال و الإکرام
چون چنین کنی گناه پنجاه ساله تو آمرزیده شود و بسیار بگو یا ذوالجلال و الإکرام
منبع: مفاتیح الجنان ص 598

زندگی نامه مادر مقام معظم رهبری

بانو خدیجه میردامادی تنها فرزند آیت الله سید هاشم نجف آبادی از همسر اول بود.وی در 16 اردیبهشت 1293 در نجف اشرف به دنیا آمد. مادرش بی بی سکینه زود از دنیا رفت و این کودک در آستان فقدان محبت مادر از چشمه مهر مادر بزرگ سیراب شد. به احتمال زیاد خدیجه خانم در 15 سال نخست زندگی از محضر علمی پدر بهره برده و غیر از سواد معمول با برخی متون نیز آشنایی یافت.

وی همراه پدر به ایران مهاجرت کرد و در 20 سالگی به عقد سید جواد خامنه ای در آمد. او زبان عربی و فارسی را به موالات هم آموخته بود و رفته رفته زبان ترکی را نیز فرا گرفت. اندوخته علمی بانو خدیجه با مطالعات در تفاسیر قرآن و کتب تاریخی چون “روضه الصفا” به جایی رسید که زندگی انبیا معصوم و شخصیت های قرآن را در قالب داستان ها و روایت های شنیدنی برای فرزندانش باز می گفت.
بانو خدیجه با دعا و مستحبات مانوس بود از اعمالی چون ام داوود، ادعیه ای مانند عرفه و نماز هایی چون جعفر طیار غفلت نمی ورزید. او فرزندان خود را نیز در این مناسک شریک می کرد. ایشان قرآن را با صدایی خوش تلاوت می کرد، به ویژه در دوران جوانی گوش فرزندانش را از این نوا حظ می برد.

بانو خدیجه در گفتار و رفتار عوام گریز بود. حشر و نشری گزیده داشت و ترجیح می داد با زنانی نشست و برخاست کند که شبیه او باشند. فرزندانش در وصف او می گویند که زنی خوش سخن، سنجیده گو، حافظ آیاتی از قران، صریح الهجه، بسیار تاثیر گذار در تربیت و بالندگی فرزندان بود. او به دیوان حافظ تسلط داشت و ضمیر خود و کودکانش را با اشعار خواجه صیقل می داد. خدیجه جوان وقتی به خانه سید جواد خامنه ای آمد، در میان جهیزیه خود یک دیوان حافظ چاپ بمبئی آورد.

بانو خدیجه زنی شجاع بود و این خصلت در همه امور زندگی او نمود داشت. این ویژگی در زمان مبارزه پسرانش با حکومت پهلوی بارها چه در برخورد با ماموران و چه در ملاقات با پسران زندانی اش بروز داشت. خانم میر دامادی وقتی برای ملاقات پسرانش به زندان می رفت، مادرانه حرف نمی زد و از رنجی که می کشید واگویه نمی کرد. او در قبال پدیده های سیاسی منشی روشن بینانه داشت.
زمانی که پسرش سید علی خامنه ای مباحثی را در سخنرانی های خود آغاز کرد که طرفداران زیادی از جوانان، روشنفکران و دیگر طبقات مردم پیدا نمود، بانو خدیجه به پای سخنان پسر می نشست و با چشم قبول به آن می نگریست.
خانم میر دامادی چندین بار به عتبات سفر کرد گه همگی آنها پیش از کودتای 1337 ش عبدالکریم قاسم بود.در آخرین سفر (1336ش) سید علی و سید محمد حسن نیز همراه او بودند. ایشان مرجع برخی از زنان محل یا شهر بود. برای حل اختلاف به او مراجعه می کردند و وی آنها را با گشاده رویی می پدیرفت. این مراجعات پس از انقلاب بیشتر شد.

حاجیه حانم خدیجه میردامادی در 15 مرداد 1368 بر اثر سکته قلبی در گذشت و پیکرش روز بعد رخ بر تراب تیره نهاد. آرامگاه او در حرم امام رضا (ع) در کنار شوی اش واقع است.
منبع:سایت مشرق نیوز

آقا جان!!
چرا مرا به تو حق نگاه نیست؟
وصل تو سرنوشت منِ روسیاه نیست؟
گر میان من و تو جدائی افتاده!!!
تقصیر هیچ کس به غیر گناه نیست!!!
گر مرا نپذیری کجا بروم؟؟
به شهر عشق گویا کسی بی پناه نیست!!!
نشان خیمه خود بگو به ناز
جز راه دل ،رهی به سوی خیمه گاه نیست!!!!!
گمان میکنم که مرا دوست داری؟؟؟!!!
یقین دارم گمانم اشتباه نیست!!!
اللهم عجل لولیک الفرج
نویسنده: کوثر نهاوند (مهاجر إلی الله بِشِهابِ قَبَس)