از مکه فروغ ایزدی پیداشد
سرچشمه فیض سرمدی پیداشد
در هفدهم ماه ربیع از دُخت وَهَب
نورسته گل محمدی پیدا شد

……………….

مذهب جعفری و ایده احمد دارم
شکر لله که این دولت سرمد دارم
من زخود هیچ ندارم که بر آن فخر کنم
هرچه دارم همه از آل محمد دارم

در هفدهم ربیع جل الخالق
کز مشرق دین دمید دو صبح صادق
هم جشن ولادت رسول مدنی است
هم عید ولادت امام صادق(ع)

………………….

میلاد پیمبر است و امت را عید
عیدی که دمید از افق خون شهید
آن روز اگر طاق مدائن بشکست
امروز فتاده لرزه بر کاخ سفید

………………

با مهر نبی دولت سرمد داریم
با عشق علی عیش محبت داریم
هر نعمتی امروز خدا داده به ما
از مرحمت آل محمد(ص) داریم

تبریک که سبط مصطفی آمده است
زیبا گل باغ مصطفی آمده است
ای اهل ولا صادق آل طاها آمده است
یعنی که امام جعفر آمده است

……………….

بر خاتم انبیاء سلام از ما باد
تکریم و درود علی الدوام از ماباد
بر جمله دودمان اطهار نبی
صلوات محمدی پیام از ما باد

ای شیعیان زمان فخر و عزت آمد
چون یوسف اهل بیت عصمت آمد
او سبط علی است و فرزند محمد
یعنی که صادق آل عترت آمد

………………..

شد جلوه گر از افق به فرمان إله
از مکه و از مدینه خورشید وماه
خورشید محمد (ص)، مَه امام صادق
لاحول و لاقوةَ الا بالله

ای تازه کن مذهب دین ادرکنی
ترویج ده شرع مبین ادرکنی
ای جعفر صادق ای وجودت مرکز
بر دایره صدق و یقین ادرکنی

…………..

امشب که شب خجسته میلاد است
تسبیح فرشتگان مبارک باد است
شاد است دل آل محمد اما
بیش از همه دلها، دل زهرا شاد است

به آیه آیه قرآن احمدی صلوات
به بهترین گل گلزار سرمدی صلوات
به اهل بیت رسول گرامی اسلام
به غنچه غنچه گل محمدی صلوات

………………..

بر چهره تابان پیمبر صلوات
بر نور ششم ولی داور صلوات
امروز که بهر ملت ماست دوعید
روز صلوات است مکرر صلوات

خوانند فرشتگان مکرر صلوات
چون هست زهر ذکر نکوتر صلوات
توحید و نبوت و امامت هرسه
چون در نگری جمع بود در صلوات

………………

بر چهره پر زنور محمد صلوات
بر شیر خدا حیدر صفدر صلوات
بر هشت و چهار و هادی راه نجات
بر عارض یک به یک مکرر صلوات

یا رب به محمد و علی و زهرا
یارب به حسین و حسن و آل عبا
کز لطف برآر حاجتم در دوسرا
بی منت خلق یا علی الأعلا

………………

بر چهره تابان پیمبر صلوات
بر نور ششم ولی داور صلوات
امروز که بهر ملت ماست دوعید
روز صلوات است مکرر صلوات

نویسنده : کوثر نهاوند(مهاجر إلی الله بِشِهابِ قَبَس)

1481380181payan_nameh_imam_mahdi.docx

امام حسن عسکری (ع) فرمود:

بنی أمیه و بنی عباس به دوسبب شمشیرهای خود را به جانب ما متوجه ساختند:

یکی اینکه آنها میدانستند که در خلافت حقی ندارند، از این رو میترسیدند که ما آن را ادعا کنیم و حق به ما برگردد و خلافت در مرکز خود استقرار پیدا کند.

 دیگر اینکه آنها از روایات متواتر به دست آورده بودند که از بین رفتن سلطنت ستمگران و جنایتکاران به دست قائم ما (عج) خواهد بود و تردیدی نداشتند که خودشان ستمگر هستند. از این رهگذر تلاش وسیعی میکردند که اهل بیت پیامبر (ص) را از دم شمشیر بگذرانند و نسل آنها را از روی زمین نابود سازند، به این امید که دیگر قائم(عج) دیده به جهان نگشاید، یا به دست آنها کشته شود.

ولی خداوند اراده کرده بود که امر قائم(عج) را به احدی آشکار نسازد تا نور خود را به پایان برساند اگر چه مشرکان نخواهند.

اربعین خاتون آبادی ص 52

عیسی بن صبیح میگوید:

من در زندان بودم که امام حسن عسکری (ع) وارد زندان شد، من از قبل آن حضرت را میشناختم، به من فرمود:سن تو الان 65 سال و 32 روز است. من کتاب دعائی همراه داشتم که در آن تاریخ تولدم نوشته شده بود. به آن نگاه کردم و دیدم درست همانطور است که آقا فرموده است.

سپس فرمود: آیا فرزندی داری؟ گفتم: نه. دست بر دعا برافراشت و گفت: بارالها! به او فرزندی عطاکن که یاور او باشد. که فرزند چه یاور خوبی است. آنگاه به این بیت تمثل فرمود:
هرکس صاحب بازوئی (یاوری) باشدانتقامش گرفته میشود.آدم زبون کسی است که یار و یاوری ندارد.

پرسیدم: آیا شما فرزندی دارید؟ فرمود:
آری سوگند به خدا برای من فرزندی خواهد بود که روی زمین را پر از عدالت خواهد نمود. ولی در حال حاضر فرزندی ندارم.

سپس به این دوبیت تمثل جست:
لعلک یوما إن ترانی کأنما بَنیَ حوالیَ الأُسُودُ الَلوابدُ
فإن تمیما قبل أن یلدَ الحَصا أقام زمانا و هو فی الناس واحدُ
شاید روزی مرا ببینی که فرزندانم چون شیرهای ژیانی که یالشان روی هم ریخته است در اطراف من گرد آمده اند.چنانکه تمیم مدتها پیش از آنکه همچون ریگهای صحرا زاد و ولد کند، تنها می زیست..

بحار الأنوار ج51ص162

ابو غانم میگوید: از امام حسن عسکری (ع) شنیدم که فرمود: در سال 260 شیعیانم پراکنده میشوند…

در سال 260 امام حسن عسکری (ع) دیده از جهان بر تافت و شیعیان دچار اختلاف شدند…

برخی از آنها به جعفر گرائیدند…

برخی سرگردان شدند، برخی به تردید افتادند….

برخی همچنان سرگردان ماندند…..

و برخی با توفیق خداوند سبحان بر ایمان خود استوار ماندند..
ارشاد مفید ص349